op weg naar Nouadhibou (Mauretanië)

Op weg naar Nouadhibou (Mauretanië)

Vandaag staat de grensovergang naar Mauritanië op het programma. Tijdens de briefing zijn de spelregels doorgenomen. De laatste 380 kilometer tot aan de grens leggen we in 3 groepen af, steeds een half uur na elkaar. Dit om de grenswachters niet te overbelasten. Aangezien de Unimog voorop gaat treffen we toch iedereen bij een benzinestation 80 km voorde grensovergang. De Marokkaanse grens passeren gaat eigenlijk best soepel. Hierna komen we door een stuk niemandsland van één kilometer. Dat is goed te merken, er is geen weg en er liggen diverse autowrakken. Het verhaal gaat dat er landmijnen liggen.
We arriveren om half 12 bij de grens van Mauretanië. Daar aangekomen begint het spel met een hoop drukte, aanwijzingen en paniek. Erg leuk om te zien. Eerst opstellen, dan auto registreren, en daarna naar de douane voor registratie. Dat laatste begint in een aftands kamertje met een computerserverkast en nieuwe computers in de verpakking op de grond. Vervolgens wordt er een groot boek ter hand genomen waarin een aantal onduidelijke gegevens handmatig worden vastgelegd. De douanier belt nog met een ander om vervolgens mee naar de auto te lopen. Ik krijg toestemming om de grens te passeren, althans als een andere douanier nogmaals het paspoort en de stempels heeft gecontroleerd.
Als ik dan door mag blijk ik met nog een ander de enige te zijn. Vervolgens wachten we onder belangstelling van vele handelaren op de anderen. We worden nog twee keer terug geroepen aangezien er wederom onduidelijkheden zijn. Uiteindelijk mogen we om half vijf (5 uur later!) verder naar de camping.Tijdens het wachten hebben we soms meer en soms minder geanimeerde gesprekken met de handelaren. Ze willen gifts, medicin enz enz. Als we daar niet op ingaan vertrekken ze weer.

Eenmaal in Nouadhibou aangekomen is het er een drukte van jewelste. Werkelijk, wat een chaos! Auto's rijden al toeterend door elkaar heen. Geen auto waar het plaatwerk niet volop deuken zitten. Koplampen er uit, ramen kapot, echt een enorm schouwspel. In colonne trekken we door de stad. Voorrangsregels lijken er niet te zijn. Ergens lijkt het erop dat hier alles om auto's draait. Veelal oude Mercedessen (een enkeling met een Nederlands nummerbord). De weg naar de camping lijkt wel een autoboulevard maar dan toch anders.
De camping is een stukje zand omgeven door een muur. Ons wordt geadviseerd om ‘s avonds niet meer de stad in te gaan. ‘S nachts bewaakt politie de camping.
Bij aankomst keken we de achterwiellager en de dynamo na. De lager maakte al geruime tijd een klapperend geluid bij slecht wegdek. Na afstelling lijkt het weer in orde. De steun van de dynamo was op twee punten afgebroken, een plaatselijke monteur laste het voor €10 weer tot een geheel.