Nouakchott
Door: bitethedust4care
Blijf op de hoogte en volg Jaap & Hans
25 Maart 2011 | Mauritanië, Nouakchott
25 maart
Vanmorgen konden we uitslapen!! We vertrekken pas om 11.00 uur dus we hebben we nog tijd om de rubbers van de achterschokdempers te vervangen. Daar blijkt het geluid vandaan te komen waarvan we al dagen denken dat het samenhangt met de wiellager. Door de vele schokken is het rubber uitgeslagen. We krikken de auto omgekeerd op door het zand onder de wielen te verwijderen. Dat is gemakkelijker dan krikken op het zand. Hans klaart de klus met de motorbril op aangezien door de harde aflandige wind het woestijnzand door alles heen zijn weg vindt. Het plan is om vandaag 80 km langs het strand rijden maar dan moeten we wel op de gestelde tijd vertrekken. Dat heeft te maken met eb en vloed en de beperkt breedte van het strand. Door problemen met de Unimog liep het tijdstip van vertrek uit waardoor we niet langer langs het strand konden rijden en zijn we via de weg naar Nouakchott gereden. Het is erg heet en door de problemen met de "mog" kunnen we niet harder dan 60 km per uur.
Een prima snelheid om een dutje bij te doen. Hans wil rijden, voordat jullie denken dat er een automatische piloot in zit. Om onze banden op te pompen doorkruisen we een vissersdorpje. De jeugd benadert ons voor "cadeau". Als we wat pennen willen uitdelen valt de jeugd als het ware aan. Ze trekken de pennen uit onze handen. Een kind rent zomaar voor de auto door en het scheelt geen haar of ze had onder de wielen gelegen. We schrikken hier erg van en besluiten om maar door te rijden. We krijgen maar geen hoogte van de levensstandaard hier. De huisvesting is zeker armoedig te noemen maar je ziet relatief goed geklede mensen met allemaal een gsm en schotels voor de hut. Dat roept verwarring op.
We komen in colonne Nouakchott binnen en slapen in een berbertent op het dak van een auberge. Voor de auberge staat de politie om een oogje in het zeil te houden. Het blijft een relatief gevaarlijke omgeving.
We krijgen een briefing voor de reis van morgen waar we de grens met Senegal gaan passeren. Het doel is om dit te doen met zo min mogelijk smeergeld. Intussen hebben de mannen van de Unimog de versnellingsbak gedemonteerd en lekt onze band, ondanks de stop nog steeds.
Nu snel douchen in een .... douche. Alles is welkom na drie dagen stofhappen en niet meer sanitair dan een spaarzame struikje :)
Vanmorgen konden we uitslapen!! We vertrekken pas om 11.00 uur dus we hebben we nog tijd om de rubbers van de achterschokdempers te vervangen. Daar blijkt het geluid vandaan te komen waarvan we al dagen denken dat het samenhangt met de wiellager. Door de vele schokken is het rubber uitgeslagen. We krikken de auto omgekeerd op door het zand onder de wielen te verwijderen. Dat is gemakkelijker dan krikken op het zand. Hans klaart de klus met de motorbril op aangezien door de harde aflandige wind het woestijnzand door alles heen zijn weg vindt. Het plan is om vandaag 80 km langs het strand rijden maar dan moeten we wel op de gestelde tijd vertrekken. Dat heeft te maken met eb en vloed en de beperkt breedte van het strand. Door problemen met de Unimog liep het tijdstip van vertrek uit waardoor we niet langer langs het strand konden rijden en zijn we via de weg naar Nouakchott gereden. Het is erg heet en door de problemen met de "mog" kunnen we niet harder dan 60 km per uur.
Een prima snelheid om een dutje bij te doen. Hans wil rijden, voordat jullie denken dat er een automatische piloot in zit. Om onze banden op te pompen doorkruisen we een vissersdorpje. De jeugd benadert ons voor "cadeau". Als we wat pennen willen uitdelen valt de jeugd als het ware aan. Ze trekken de pennen uit onze handen. Een kind rent zomaar voor de auto door en het scheelt geen haar of ze had onder de wielen gelegen. We schrikken hier erg van en besluiten om maar door te rijden. We krijgen maar geen hoogte van de levensstandaard hier. De huisvesting is zeker armoedig te noemen maar je ziet relatief goed geklede mensen met allemaal een gsm en schotels voor de hut. Dat roept verwarring op.
We komen in colonne Nouakchott binnen en slapen in een berbertent op het dak van een auberge. Voor de auberge staat de politie om een oogje in het zeil te houden. Het blijft een relatief gevaarlijke omgeving.
We krijgen een briefing voor de reis van morgen waar we de grens met Senegal gaan passeren. Het doel is om dit te doen met zo min mogelijk smeergeld. Intussen hebben de mannen van de Unimog de versnellingsbak gedemonteerd en lekt onze band, ondanks de stop nog steeds.
Nu snel douchen in een .... douche. Alles is welkom na drie dagen stofhappen en niet meer sanitair dan een spaarzame struikje :)
-
26 Maart 2011 - 12:13
Jan En Riky:
Wat is het mooi om al die reisverslagen te lezen krijg er zelf ook zin in om dit te gaan doen.Maar Riky vond dit geen geweldig idëe om zo op pad te gaan. Nog heel veel plezier en succes. -
26 Maart 2011 - 16:48
Ien Raijmakers:
Mooie verhalen. Ik geniet met jullie mee. Uit wat ik lees maak ik ook op dat de auto het prima doet.
Ongelooflijk dat er ooit zorgen geweest zijn over een APK-keuring... -
26 Maart 2011 - 23:41
Gerrion Geurts:
Leuk om te zien dat het goed gaat. Alleen het verzorgen van de berichten is al een uitdaging. Weinig problemen met de auto, dat is ook erg pretting. Echt een ervaring. Nog veel succes en veel plezier. -
31 Maart 2011 - 19:09
Ton V H:
Niks mis met spaarzame struikjes. Die heb je hier ook. Van die Unimog wordt lanzamerhand wel duidelijker. En armoede en schotel TV. In Kenia bij Samburu dorp waar je nog helemaal in de jager-verzamelaarstijd leeft, was ik afglopen zomer ook in de war, omdat voor de struiken waarmee zij hun met stront beklede hutten beschermden tegen het wild, dus primitiever dan primitief, voor die haag een Samburu-inwoner mobiel stond te bellen!
Groeten,
Ton
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
